Ukrayna’nın Soykırım Tanıma Kararı, Arka Planı ve Çerkesler - Son - Bij Mehmet Yener

Sürgüne gönderilen 1.5 milyondan fazla nüfusun 500 binini sürgün yollarında kaybeden Çerkesler, vatanda kalabilen bir avuç ve Diaspora'da yaşayan toplam 8 milyon nüfusuyla hâlâ yaralarını sarmaya devam ediyor ve her gün kendisine ait bir şeylerini kaybederek var olmaya çalışıyor.

Bu süreç içerisinde yaşamaya çalıştığı coğrafyalarda mevcut yönetimler tarafından çıkar savaşlarında ön saflarda savaştırılmış, zaman gelmiş tüm yaptıklarına karşın " Hain" ilan edilebilmistir. Her seferinde kullanılıp aldatılan Çerkes Halkının payına ise asimilasyon ve yok oluş düşmüştür.

Peki, Çerkes Halkı, sadece soykırımı koruma vaadiyle neden savaşsın?

Kendilerini demokrasi ve özgürlüğün havarileri olarak tanımlayan, fakat hepsinin geçmişinde soykırım sabıkası olan ve bu güne kadar muhataplarından resmi bir özür bile dilememiş ülkelere Çerkes Halkı nasıl inansın?

Benim bildiğim kadarıyla terminolojik tanım olarak demokrasi, güçlülerin tahakkümü değil, fakat zayıfların korunduğu, kollandığı, yani zayıf ve güçsüzlere kendilerini toparlamaları için pozitif ayrımcılığın yapıldığı, adalet, özgürlük ve demokratik hakların kollandığı bir sistemdir.

Durum öyleyse Çerkes Halkının peşine düşen bu ülkelerde, bu halkın yok oluşunu önlemeye yönelik, geleceğe dair umutlarını büyütüp besleyecek ulusal kültürel kurumlar, geçmişte oldumu ve günümüzde var mıdır?

Ne yazık ki bu ülkelerde, olduklarını iddia ettikleri demokrasilerin kırıntılarının bile Çerkes Halkından esirgendiğini görüyoruz bu güne kadar. Yani bu ülkelerde yaşayan milyonlarca Çerkes nüfus, asimilasyonist politikalarla yok oluş noktasına getirilmiş durumda. Ve hâlâ, bu emperyalist ülkeler, bizden kendi çıkarları için savaşmamızı istiyorlar.

161 yıldan beri vatan ÇERKESYA'da kalabilmeyi başaran bir avuç ÇERKES, Sovyetler Birliği döneminde 1922 yılından itibaren küçükte olsa Özerk bölge ve cumhuriyetlerini kurarak, bu güne kadar Ulusal kimliklerini, Ulusal hafızalarını, dillerini ve kültürlerini korumayı başardılar. Günümüzde de ÇERKESYA coğrafyasında bayrağımızın bu Cumhuriyet Parlamentolarının üzerinde dalgalandığı 3 Özerk cumhuriyet ve 3 Özerk bölge halinde yaşamlarını, kimliklerini koruyarak sürdürüyorlar.

8 milyon Çerkesin yaşadığı dünyada, Diaspora'da yaşayan %90 lik kesim, her geçen gün biraz daha dil, kültür ve kimlik olarak yok olurken, vatanda yaşayan %10 luk nüfus, kendi özerk yönetimlerinde kimliklerini koruyarak Dünya Çerkesliğinin geleceğe yönelik umutlarını besleyip büyütüyorlar.

Elbette ki vatanda her şey güllük gülistanlık değildir. Orada da yapılamayan ve eksik olan birçok şey var. Fakat, defalarca ÇERKESYA'ya gitmiş birisi olarak gözlemlediğim şey, 161 yıllık süreç içerisinde orada üretilen ulusal kazanımların miktarı Diasporanın en az yüz katıdır.

Yurdunu ve ulusunu seven ve “Çerkeslik ulusal aidiyet bilinci” taşıyan hiçbir Çerkesin, başkalarının çıkar savaşları için, vatan topraklarının kan ve ateşe dönmesini, hele, akacak kanların da Çerkes halkının son umudu olan bir avuç insanın kanının olmasını istediğini sanmıyorum.

Çerkes Halkı, birkaç işbirlikçi istedi diye böyle kirli bir savaşa gitmeyecektir. ÇERKESYA coğrafyasında olacak bir savaşın en büyük kaybedeninin, her şeyiyle yok olarak tarih sahnesinden çekilmesine neden olacak olan Çerkes Halkı olacağı endişesini taşıyorum.

Çerkes halkı, bir gün ÇERKESYA'da bir ulus olarak tam bağımsız ve özgür bir şekilde bir araya gelebilme umudunu yaşatabilmek için, özellikle vatanda var olmayı sürdürmek zorundadır. Bu da ancak, savaşla değil, barış ve demokratik yollarla mücadele etmekle olabilir.

Çerkes Halkı, hiçbir halka düşman değildir. Bu, İngiliz, Fransız, Rus, Türk, Yunan ve başkaları olmuş farketmez. Bu yüzden, yüzyıllarca savaşmış ve en korkunç acıları yaşamış bir halk olarak, ulusal demokratik mücadelemizi Rusya dahil yaşadığımız tüm ülkelerde barışçıl bir şekilde sürdürürken, savaşların insanlığa sadece felaket getirdigi ve getireceği inancıyla "SAVAŞA HAYIR" diyoruz.