
Sayın;
Adığe Cumhuriyeti Başkanı Kumpıl Murat,
Kabardey Balkar Cumhuriyeti Başkanı Kokov Kazbek,
Karaçay Çerkes Cumhuriyeti Başkanı Temrezov Raşid,
Dünya Çerkes Birliği Başkanı Sokhroko Hauti…
Orta Doğu’da on yıllardır, Suriye’de 15 yıldır bir savaş var. Lübnan, Ürdün, Mısır gibi ülkeler diken üstünde. Şimdiye kadar bu savaşlarda onlarca Çerkes hayatını, on binlercesi her şeyini kaybetti, dünyaya dağıldı.
Bir çok kez yazdık, kurumlarımızda ve derneklerimizde büyüklerimize anlattık, sokaklara çıkarak sesimizi size duyurmaya çalıştık.
Vatanın kapılarını soydaşlarınıza açın, istedik. Açmadınız! Bize inanmıyorsanız, gidin orada ne olup bittiğini kendi gözlerinizle görün dedik, gitmediniz!
Elbette kör, sağır, dilsiz olmadınız; ama bizi gördüğünüzü, sesimizi duyduğunuzu bize hissettirmediniz.
Biliyor musunuz, o üzerinde yaşadığınız, “küçük vatan” topraklarını savunurken ölenlerin veya sürgün edilenlerin torunları; sürgün ağıtlarıyla ve vatan özlemiyle büyüyen kardeşleriniz biz.
Arada sırada bize yardım yaparak, bizim için her gün dualar ederek görevinizi yaptığınızı sanıyorsanız, yanılıyorsunuz.
Siz de biliyorsunuz ki bu güzel ama uğursuz coğrafyada ne zulüm ne de savaş biter. Ve biz Çerkesler, yani kardeşleriniz ölürüz veya barış içinde yaşayıp asimile olacağımız ülkelere sığınırız.
Yeni savaşların kapıyı çaldığı bu günlerde size bir kez daha sesleniyoruz:
Sizden para, makarna, un… değil, bize vatanımızın kapılarını açmanızı: “burası sizin de vatanınız, neyimiz varsa paylaşırız, gelin” demenizi, bize kalbinizi açmanızı, samimi olarak çağırmanızı, orada sonsuza kadar yaşamamız ve toprak olmamız için elinizden geleni yapmanızı; yani kardeş olduğumuzu hatırlamanızı ve hatırlatmanızı istiyoruz.
Ölüyoruz veya yine dünyanın dört bir yanına dağılıyoruz. Hiç içiniz acımıyor mu?
Lütfen Suriye’de, İsrail’de, Lübnan’da, Ürdün’de, Türkiye’de hayata tutunmaya çalışan, vatan özlemiyle ölen veya asimile olan kardeşlerinizin olduğunu unutmayın…
Çerkesya Hareketi
11. 03. 2025