Rus-Çerkes Savaşı Sırasında Sayıları Manipüle Etmenin Anlamını Anlamak

19. yüzyılda Çerkesya nüfusu hesaplanırken, çoğu yazarda bir şey fark ettim - yılların hesabını karıştırıyorlar ve Rus-Çerkes savaşının insanlık tarihinin en kanlı savaşlarından biri olduğu gerçeğini hesaba katmıyorlar. 

Örneğin, Dyachkov-Tarasov bunu yapıyor: “Prens Paskevich'in 1830'da emriyle toplanan mevcut resmi bilgilere göre, yukarıda listelenen dağlıların toplam nüfusu 1.700.000 kadardı ve bu dağlıların, 250.000 kadarı silahlı insandı. Eski tarihçilere göre abartılıyorlar; tarif edilen 1853 yılında, dağlılar tüm kabilelerden 20.000 kişiye kadar iyi savaşçılar yetiştirebilirdi… "
 

1830 ve 1858 yılları arasında - çeşitli zamanların çoğunda "araştırmacı-propagandacı"nın kafasında, Çerkes halkına büyük kayıplara mal olan 28 yıllık yoğun ve topyekûn savaş yok, sürekli saldırıları ve Rus-Kazak baskınlarını püskürtmek için hiçbir çaba yok, kanlı bir savaş yok. Rus tahkimatlarının saldırıları ve Çerkeslerin süregelen kolonizasyon dalgasını durdurma girişimleri yok.

1833'te, Rus İmparatorluğu, Zass'ın önerisi üzerine, Çerkesya topraklarında nüfusu neredeyse yarı yarıya azaltma kararı aldı - “hattı” Kuban'dan Laba'ya devretme kararı. 1851'de – Kuban Nehrinden Laba Nehri üzerine kadar olan alan. Bunlar, bu geniş toprakları tüm Çerkes nüfusundan "temizlemek" için verilen emirlerdir. Bu, Kazak "sonder ekipleri" ile Rus baskınlarının nedenlerinden biriydi.

İşte 2 Ocak 1851 tarihli, 3 No'lu emirlerden biri: "... Laba ile Belaya arasındaki boşlukta tek bir asi ve barışçıl aul olmamalı ve dağlılar orada herhangi bir toprak kullanmamalı ..."
(GAKK, f. 261, op. 1, d. 1277, l. 12)

Yani. 2 Ocak 1851 tarihli emir - nehirler arasındaki alanda yaşama hakkı, mahsul ekme, otlatma yasağı. Çok önemli olan Belaya ve Laba nehirleri arasındaki bölge  "Barışçıl" Çerkesler için bile yasaklanmıştı. Burada, bu düzende, ilgili bölgeleri sömürgeleştirmeye hazırlamanın bir yolu olarak katliamların, etnik temizliğin ve soykırımın kendine özgü bir meşrulaştırılması biçimini görüyoruz.

Aslan Bori

Kaynak:  http://www.natpressru.info/index.php?newsid=12526