ASTEMİR APANASOV: 'Benim Değerler Sistemimde Herkes Eşittir'

Astemir Apanasov, Kafkas pop yıldızı; Adığey, Kabardey-Balkar ve Karaçay-Çerkes Onur Ödülü sahibi sanatçı, Rusya ve Avrupa'daki prestijli yarışmaların Grand Prix'sinin galibi. Astemir'in sırrı, çok dilliliğinde ve repertuarının kültürel çeşitliliğinde yatmakta.

Caucasus Times ile özel bir röportaj yapan Astemir, çalışmalarını ve Kuzey Kafkasya'nın neredeyse tüm Cumhuriyetlerinin en popüler şarkı yorumcularından biri olmayı nasıl başardığını anlattı.

Caucasus Times: Astemir, Kuzey Kafkasya'nın hemen hemen tüm dillerinde şarkılar seslendiren birkaç şarkıcıdan birisin. Şarkıların insanları birbirine yaklaştırıyor. Bu senin görevin mi?

Astemir Apanasov: Bir tür yüksek dostluk misyonunu yerine getirdiğime dair hiçbir fikrim yok. Halkları birleştiriyor muyum? Hayır, onlar zaten bir! 

Kafkasya'nın tüm dillerinde şarkı söylemeyi kendime hedef olarak koymadım. Ama şarkılarım bir şekilde insanları bir araya getiriyorsa, bundan sadece memnun olurum. 

Şarkı söylemek bir zevk, kişisel olarak insanlar arasında bir fark görmüyorum, benim değer sistemimde hiçbir fark yok. 

Örneğin Çeçen dilinde şarkılar söylemeye başladım. Bu eski bir hikaye. Çeçenya'daki savaş sırasında, oradan çocuklar Nalchık'teki sanatoryumlara getirilmişlerdi. Biz bu sanatoryumların yakınlarda yaşıyorduk ve ben solo konserler veriyordum. On yaşındaydım. Kendi repertuarım vardı. Sanatoryuma gittim ve çocuklar için konserler verdim. Onlarla arkadaş oldum. 

Benden Çeçen besteci ve şarkıcı Ali Dimaev'in halkının korkunç kederini anlatan “Nohchiycho"-"Çeçenya” ( "Нохчийчоь"-"Чечня" ) şarkısını söylememi istediler. Birçok kişinin telefonunda hala var. YouTube'da ve sosyal ağlarda "Nohchiycho" şarkısını söyleyen küçük bir çocuk var ya; o çocuk işte benim! 

O zamanlar sanatoryumda kalanlar arasında hala arkadaş olduklarım var. Aramızdaki sıcaklık böyle doğdu. Sınıf arkadaşlarım, arkadaşlarım ve komşularım arasında çok iyi niyetli Çeçenler var.

Babam ve ben farklı kültürlere düşkündük, sadece Kafkasya'yı değil, Kafkas halklarının müziğini de inceledik. Eh, Çeçen müziği de bir şekilde kolayca ruhuma girdi. 

Grozni'ye geldiğimde kendimi yabancı bir cisim gibi hissetmiyorum, örneğin Nikolai Baskov oraya geliyor ve yerel dilde şarkı söylüyor ve insanlar "aferin, ne kadar harika" diyorlar. 

Grozni'de insanların beni bir yabancı olarak değil, onların anadillerinde şarkılar söyleyen bir müzisyen olarak görmelerini istiyorum. Beni ilgilendiren müzik; pan-Kafkasyalı bir şarkıcı olmak gibi bir hedef yok.

İnguş ve diğer dillerde de şarkılar söylüyorum. Burada siyasi veya ideolojik bir şey tercih yok, sadece müzik. Balkar dilinde, Kumukça, Osetçe şarkılarım da var. Çerkesçe şarkılarıma ek olarak. 

Hoşuma giden şarkıları söylüyorum. Gittikçe daha fazla insanın beni tanımasından ve çalışmalarımı beğenmesinden memnunum.

Caucasus Times: Repertuarınızda geçen yüzyılın 60-70'lerinin Çeçen şarkıcısı Movlada Burkaev'in, neredeyse unutulan "Ма хала стаг ю хьо" ( Ne kinsin sen? ) şarkısı da var. Çeçenler, sizin hafif mizah kattığınız versiyonundan memnunlar, Çeçen gırtlak seslerinin doğru telaffuzuna şaşırıyorlar. Mükemmel telaffuzu nasıl başardınız? 

Astemir Apanasov: Movlada Burkaev'in şarkısını bir yerde duydum, eski bir Çeçen şarkısı ve beğendim. Çok havalı görünüyordu. Ben acapella versiyonunda seslerle bir versiyonunu, bir beatbox yaptım, bir yerlerde bas ile varyasyonlar kattım, bu kadar. 

Çeçen izleyiciler arasında ilk yayılanlardan biriydi. Sonra başka şarkıları çalıştım. Tabii ki, şu veya bu ifadeyi veya kelimeyi nasıl doğru telaffuz edeceğimi sordum. Kayıt için stüdyoya gittiğimde mutlaka yanıma anadili Çeçence olan birilerini alıyorum. 

Örneğin birlikte çalıştığım ve arkadaşım Zubair Bayrakov Çeçence telaffuzumu geliştirmeme yardımcı oluyor, ki komik olmasın.

Neredeyse bir Çeçen gibi şarkı söylediğimi söylemeleri güzel; bu, doğru yolda olduğum anlamına geliyor.

Caucasus Times: Çok dilli repertuarınızın farklı bölgelerdeki algısı sizce ne kadar farklı? Mesela Kafkasya'daki dinleyicisi başka, Krasnodar'daki dinleyicisi başka mı?

Astemir Apanasov: Dürüst olmak gerekirse, Rus şehirlerinde çok sık performans göstermiyorum. Ama geçen yıl ve ondan önceki yıl Adığey Cumhuriyeti adına tüm Rusya'yı kapsayan bir televizyon programında "Yeni Yıldız" yarışmasında sahne almıştık. 

Çerkes kültürü temelli bir show yaptık; İrlanda ve Adığe danslarının bir karışımıydı, yani Kafkas kültürünü akapella tarzında sunduk. Ve kazandık, projemiz tüm bölgeler arasında birinci oldu. 

Rus halkı, yüksek kaliteli Kafkas içerikle karşılaşırsa, elbette seviniyor. Sadece herkes için anlaşılabilir bir biçimde yapmanız gerekir, orijinal ve enerjik olmalı; insanlar bunu algılamaktan mutluluk duyarlar, hangi milletten olursanız olun. 

Bana öyle geliyor ki, Kafkas kültüründe bulunan pozitif enerji - doğru sunulursa - Rus, Avrupalı ve Amerikalı izleyiciler için hoş.

Kafkasya'ya gelince, dürüst olmak gerekirse, her yerde kendimi rahat hissediyorum. Dinleyicilerimin genel psikolojik portresini vermek gerekirse, bence, oldukça zeki, duygusal, açık ve kibarlar.

Nerede olursam olayım, Nalchık'ta, Çerkessk'te, Maykop'ta, İnguşetya'da veya Çeçenya'da insanlar her zaman açık. 

Ama dürüst olmak gerekirse, Waynakh seyircisi bana karşı biraz daha açık, biraz daha sıcak, duygularını gizlemiyorlar. 

Bu nedenle, ben de Waynakh izleyici önünde daha canlı bir performans sergiliyorum. Konserlerimde, örneğin Grozni'de, her zaman arkadaş canlısı bir aile ortamı vardır. 

Caucasus Times: Kuzey Kafkasya halklarının zihniyetini nasıl buluyorsunuz? Kuzey Kafkas halklarının zihniyeti hakkındaki fikrinizi ana hatlarıyla belirtir misiniz, aralarındaki farklar ve ortaklık nedir?

Astemir Apanasov: Tabii ki zihniyette bir fark var. Adığeler daha sakin ve dinginler. Kapalı ve daha az duygusallar. Bu, izleyicide kendini gösteriyor. 

İnguşlar ve Çeçenler ise konserlerde çok duygusal ve etkileyiciler. Ama yine de küçük bir şey var, nasıl söylenir bilmiyorum, sanki kendi kendilerine "acelem ne!" diye düşünüyorlar. 

Osetler hakkında konuşmak benim için zor, bunlar bizim komşularımız, Oset şarkıları da söylüyorum; ama dürüst olmak gerekirse, kendimi Osetlerin müzik kültürüne ve zihniyetine pek kaptırmadım, bu yüzden zihniyetleri üzerine bir şey söylemekten korkuyorum. Bana öyle geliyor ki çok bilge, açık, samimi insanlar... 

Evet, Kafkas halklarının zihniyetlerinde ufak tefek farklar var; ama değerlerimiz aynı. Kafkas halkları çok uzun süre birlikte yaşadılar, geleneklerinde, kostümlerinde ve müzik kültürlerinde benzerlikler var. Ama aynı zamanda, her ulusun, kişisel olarak öğrenmekten çok memnun olduğum kendi özellikleri var. 

Caucasus Times: Bize biraz kendinizden bahseder misiniz? Sosyal ağlarda sürekli olarak Kabardey ya da Adığe olduğunuz iddiaları ile karşılaşıyorsunuz ve kızlar evli olduğunuza üzülerek yazıyorlar!.. Şu anda neler yapıyorsunuz, hangi projeler var?

Astemir Apanasov: Babam bir Kabardey ve annem Adiğey'den bir Adığe, daha doğrusu Temirgoy - böyle bir halk var. 

Ben kendim Kabardey-Balkar'da doğdum, ama ben sadece bir Adığeyim, bir Çerkes'im. Eski bir Çeçen şarkısının "Чергази чехкалла" ( Çerkes sıcağı ) dediklerinden. 

Medeni durumum: henüz evli değilim. Annem ve babam emekli, İtalya'da yaşıyorlar.

Şu anda ne yapıyorum? Müzik yapıyorum; görkemli planlarım yok, şarkı söylemeye devam etmek istiyorum, sessizce sevdiğim bir şeyi yapıyorum ve geliştirmeye çalışıyorum. Konserler hazırlıyorum. Her zaman yeni bir kalite düzeyine geçmeye çalışıyorum. 

Bu yaşam biçimi bana uyuyor. Büyük hedeflerim olmasa da oldukça ilginç bir şekilde yaşıyorum, Kafkasyalıların beklentilerine cevap verme ve onları yeni şarkılarla memnun etme arzusuyla. 

Kaynak: caucasustimes

Çerkesya Kareketi Haber Merkezi