HALKI İÇİN KOŞAN YORULMAZ!

  Yıllardır hayalini kurduğumuz, hiç görmeden sevdiğimiz ve her sohbetin sonunda ona vardığımız Vatan… Çerkesya! ‘21 Mayıs'ı Vatanımızda yaşamaya gidiyoruz.’ Bu cümleyi tekrar ettikçe bile heyecanlanıyordum. Sonunda o gün geldi çattı. Güzel hayaller kurarken, kalkıp hayallerimize ulaşacak bir yola çıktık. Otobüs yolculuğunu sevmeyen biri için zor ve sıkıcı olabilirdi. Fakat o ortamda, o insanlar ile dünya turu yapmaya bile razıyım. Gürcü sınır kapısında başladı ilk sorun, 2 arkadaşımız maalesef geri dönmek zorunda kaldı, beni de geri çevrilme korkusu sardı. Şükür geçtik ama aklımız geri dönenlerdeydi. Ve Vatana giriş kapısı, Lars...Bizim için zaman çok yavaş ve zor geçiyor gibi gelsede 3. kez gelenler ne kadar hızlı olduğunu biliyorlardı. Bir şekilde orayı da geçtik, az kalmıştı. Fakat son anda yine bir engel, seyehat firması ile ilgili sorunlar, bizi almaya gelecek olan yeni otobüsleri nerede bekleyeceğiz? Yaşlısı genci onca insan 100 metrelik bir yolda, ellerinde onca yük ile bir kaç kez volta attı. Dalga geçiyor gibiydiler, yeni yetme polisin yüzündeki gülümsemeden anlaşılıyordu zaten. Herkes küçük bir alanda tutuldu. Aklımda hep ya giremezsek düşüncesi vardı o ana kadar, ama orda bir saniye bile düşünmedim, düşünemezdim! Bu kadar yakınken dönmek... Onca insan küçücük bir yerde bekletiliyor, etrafımızda polisler, bir kaç kişinin keyfi kararına bağlı bekliyorduk. Peki yağmurda soğuk bir limanda bilinmeze giden bir gemiyi bekleyen atalarımız… O an gözümde her zamankinden daha net canlandı sürgün, 21 Mayıs'ta neden burda olduğumuzu, neden vatanımıza dönmemiz gerektiğini anladım tekrar. Asla şikayet etmedik, giremezsek bile tarafımız belliydi. Çektiğimiz sıkıntılar moral bozmadı, aksine Vatan uğrunda az da olsa cefa çektiğimiz için inancımız, isteğimiz arttı. Çerkesya'ya girdikten sonrası ise bir rüya gibiydi.. İnsanların bizi beklediğini, "nolur Vatanınıza dönün, buralar sizin" derlerken gözlerinden anladım. Bir saniye bile yabancı hissetmememiz tesadüf değildi. Nereye gitsek bulutlar da bizimle geldi, çok yağmur yağdı, hissettik iliklerimize kadar her damlayı, hem hüzünden hem mutluluktan ağlayan insanlar halinden gayet memnundu. Daha önce hiç görmediğim yerlerde dejavu yaşadım, sürekli Çerkesce konuşarak mest oldum, ilk kez gördüğüm akrabalarımı öyle sevdim ki… Ve tabiki beraber yolculuk ettiğimiz güzel insanlar... Bir hafta oldu rüyadan uyanalı, sanırım bu boşluk hissi hiç geçmeyecek. Aklım, kalbim, ruhum ait oldukları yere ulaşınca geri dönmek istemediler. Bedenim yine sürgünde. Herkes gibi ben de planlar yapıyorum nasıl dönerim diye. İnsan sadece bir kere yaşar. Onda da mutlu, huzurlu yaşamak için elinden geleni yapar. Başkalarının istediği gibi değil, kendi istediğim gibi… Başkaları için değil, kendi Halkım için yaşamam gerek. Çerkescenin, Xabzenin yaşatılabileceği tek yer Çerkesya! Herkes bunun farkında, fakat çok engel var. Yine de umudum tam, güzel günler göreceğiz. Ve biz; Çerkes halkının geleceği olan Çerkesya Gençliği, kaybedecek zamanımızın olmadığının ve bizden beklenenin farkındayız, tüm çabamız sorumluluklarımızı yerine getirmek için, her şey Çerkesya içindir. Enerjimiz her gün artıyor, gelecek aydınlık.. Onlarca saat yolculuk ve uykusuzluktan sonra yorulmak mı? Kesinlikle Hayır. Çünkü Halkı için koşan yorulmaz! Bu daha başlangıç. Bundan sonra her sene, ve bir gün, sonsuza kadar ÇERKESYA’ dayız … Yaşasın Çerkes Kalma Mücadelemiz! Yaşasın Çerkesya! BEKALDI TALHA ENSAR ÇERKESYA GENÇLİK MECLİSİ