Bir Kadın En Şiddetli Kavgayı Tek Bir Hareketle Durdurabilir

“Tırnakları altın renginde, saçlarının uçları kıvırcık, gözleri baykuş gibi, boynu karaca gibi, vücudu kırbaç sapı gibi, aşırılıktan uzak duran olağanüstü bir güzellik” , saçları burka, yürüyüşü zarif” - eski Çerkes düğün şarkılarından birinde gelin bu şekilde yüceltilirdi. Yine de diğer alçakgönüllülük, görgü kuralları gibi kadınsı niteliklere güzellikten daha çok değer veriliyordu. Ve eğer bir kız akıllıysa ve en iyi tarafını nasıl göstereceğini biliyorsa, varsayılan olarak güzel kabul edilirdi.

Hem Çerkesler hem de Balkarlar için bir kadına dikkatli ve düşünceli davranmak her zaman bir gelenek olmuştur. Ona bağırmanın değersiz olduğu düşünülüyordu ve eğer biri ona karşı elini kaldırmaya cesaret ederse, kendisini utanca ve genel aşağılamaya mahkum ediyordu. Bir kadının önünde kavga etmek veya silahları kınından çıkarmak yasaktı. En şiddetli kavga bile kadının istemesi halinde anında durduruldu, başındaki eşarbı çıkarıp çatışan erkeklerin arasına atmak gibi.

Bir kadının yol arkadaşı ona bakmak, her türlü konforu sağlamakla yükümlüydü. Adam, kendi acil işlerini bile erteleyerek her isteğini yerine getirmek zorundaydı.

Bir kadına yardım etmemek aşağılık kabul ediliyordu.

Bir kadının önünde küfreden, ağzında sigarayla konuşan, eli cebinde olan herkes umutsuz bir cahil sayılıyordu. 

İki asırdan daha eski bir efsaneye göre, bir gün Kazanoko Jabağı saygıdeğer büyüklerin arasında oturuyordu ve yaklaşık on beş yaşında bir genç kız oradan geçiyordu. Ona yakışır şekilde kibarca selamladı ve gri sakallı yaşlı adamlar ciddi bir şekilde başlarını salladılar. Kızı selamlayan Jabağı ayağa kalktı ve kız geçene kadar oturmadı. Yaşlılar, kendine saygısı olan bir yaşlının bir kızın önüne bu kadar atlamaması gerektiği konusunda onu suçlamaya başladı ve bilge, sadece bir kızı değil, aynı zamanda aile ocağının gelecekteki koruyucusunu da selamladığını söyledi. Gelecekte evi nasıl yöneteceği ve çocukları nasıl yetiştireceği bugün ona karşı tavrına bağlıdır. Yaşlı adamlar haklı olduğunu kabul ettiler ve o zamandan beri, çok genç bir kadın ortaya çıktığında bile erkeklerin saygılı bir şekilde ayağa kalkmasının bir gelenek haline geldiğini söylüyorlar.

Kız yetiştirme sistemi çok ciddiye alınıyordu. Bir kız evlendiğinde babasının evinde edindiği bilgi ve becerileri yeni evine ve ailesine getirir. Ve eğer kötü bir eş olduğu ortaya çıkarsa ve kocasının evine görünüşüyle anlaşmazlık ve kavgalar gelirse, bu sadece gelin için değil, aynı zamanda içinde büyüdüğü aile için de bir leke olacaktır. Anne-babalar, özellikle de anne, kızları adına kızarmak zorunda kalırdı. Bu nedenle küçük yaşlardan itibaren kıza nezaket ve iffet aşılamaya çalışırlar. Etrafındakilerin bu genç hanım hakkında bilmesi gereken tek şey onun harika dikiş diktiği ve nakış yaptığı, zevkli giyindiği, büyüklerine saygı duyduğu, misafirperverlik kurallarını bildiği, iyi dans ettiği ve esprili olduğuydu. Ama onda tek bir zayıflık bile fark etmemeliydiler. Yukarıdakilerin hepsine ek olarak, bir kadından pratik bilgelik de isteniyordu, bu olmadan diğer erdemleri sürdürmek kolay olmazdı.