Ulusal dilimiz Çerkesçedir. Çerkes yüreği olan, Çerkes kadınından doğan, toprağında ilk adımlarını atan, ilk nefes alış verişinde yeşil çimenlerin tatlı kokusunu alan ana dilini göz ardı edebilirmi? Onun için yüreği çarptıkça ona sadık kalacak, değer verecek, yaşamında hep onunla birlikte olacak.
Neyle değiştirebilirsin ki ana dilini? Anadil demezlerdi anne gibi sevmeseydin! Anayı seçme şansın olmadığı gibi, ana dilini de seçme şansın yok. Doğru Çerkes olup Çerkesçe konuşanlarda çok değil. Ama annem ilk onu verdi. Ve de ilk onunla konuştum. Ben beşikteyken ilk Çerkesçe şarkıyı nenem söyledi, dedem masallar anlattı. O dil yüreğime işledi, benden oldu.
Bundan ötürü onunla gurur duyuyorum ve de konuşuyorum. Anadilimin yumuşak sesini hissettiğim küçük vatanım, içinde doğduğum ailemdir. Annemin masallarında güzellik, sevgi, sevmek, onların kötülüğe üstünlükleri bu günde kulaklarımda. Annesinin izinden kızı gider. Annem de nenemin izinden gitti, geleceğe de taşıyor. Onu kaybetmemek için ben de çaba gösteriyorum. En büyük yardımcım Çerkesçe. Çoktan dünyasını değiştirenleri de şimdiki zamanımızda yaşayanları da geleceği de birbirine bağlıyor.
Bundan ötürü “dil yok olunca ulus da yok olur” diyorlar. Günümüzde bunu herkesin anlaması gerekir, aklıyla, yüreğiyle hissetmeli.
Çerkesçesi olmayınca, nasıl oluşurdu Çerkes Ulusu!?
Bugün yaşadığımız dünya güzel; özgürce düşüncelerimizi Çerkesçemizle ifade edebiliyoruz , söylemlerimiz herkese ulaşıyor... Buna rağmen, Çerkes olup; ama kendi diliyle konuşmayıp, öğrenmek istemeyenler de var aramızda. Onlar Rusçayla ve Türkçe, Arapça, diaspora dilleriyle her yerde konuşuyorlar böylece her yerde kendilerinin eğitimli olduklarını gösterdiklerini sanıyorlar. Çok dil bilmenin zararı yok, o zeki olmanın belirtisi. Nenemin konuşmalarını hatırlıyorum; “kızım, annesi olmayan öksüz, şanssız; dilini bilmeyen beceriksiz, duyarsız, yüzsüz.”
Çeşitli ülkelerde yaşayan diaspora Çerkesleri yüz yılı aşkın süredir dilleriyle yazmak ya da okumak imkanları olmadığı halde, Çerkesçelerini kaybetmeden konuşuyorlar. Dedelerinin çıktığı köylerinin ismini Çerkesçe anlatıyorlar. Öyle dilini önemseyip onu koruyan insanlara büyük saygı duyuyorum .
Çerkesçe bilmeyenler, Adıgey Cumhuriyetimizde dilimizle nelerin üretildiğini bilmiyorlar.
Dilimizin, cumuhuriyetimizin resmi devlet dili olmasının avantajıyla, Çerkesçe televizyon, gazeteler, haberler de çıkıyor.
Bilim insanlarımızın araştırıp toparladığı, halkımızın başından geçenlerin yazıldığı yazarlarımızın çok çeşitli kitaplarını Çerkesçe bilmeyen okuyamaz.
Sabahın erken saatlerinde güler yüzüyle yer yüzünü aydınlatan güneşin, beni Çerkesçemle teselli ettiğini zannediyorum.
Ayın rahat bir şekilde bulutların arasından süzülerek penceremden içeri süzüldüğünü gördüğümde, beni uyutmak için benim dilimle bana fısıldadığını hissediyorum.
Karlı dağların uzaktan parladığını gördüğümde, onlarla, hayranlıkla Çerkesçemle konuşuyorum.
Başka türlü söyleyecek olursam, bence dilim-dünyamdır.
Yaşasın o her zaman!
Çerkesçe varsa bizde varız.
Bjech Asıyet Koshhable N2 Orta Öğrenim Okulunda Çerkesçe ve Edebiyat öğretmeni
Kaynak: ADIGE MAK Çeviri: ÇH-Haber Merkezi
***** Сыбзэ — сидунай
Тэ тилъэпкъыбзэр — адыгабз. Адыгэгу зиIэу, адыгэ бзылъфыгъэ хэкIыгъэ цIыфым, ичIыгу апэрэ лъэбэкъухэр щызыдзыгъэм, иуц къашхъо ымэ IэшIу апэу зыIузыщагъэм, иныдэлъфыбзэ IэкIыб фэхъущтэп; бгъапэм дэлъэу, гур къытеофэ ащ фэшъыпкъэщт, лъытэныгъэ фишIыщт, гъашIэм илъагъо дытетыщт.
СыдкIэ пхъожьына уиныдэлъфыбзэ? Ныдэлъфыбз аIоныеп ныIа ным фэдэу шIу умылъэгъущтмэ! Ным узэрэхэмыдэщтым фэд ныдэлъфыбзэри къыхэпхынэу зэрэщымытыр. Шъыпкъэ, адыгэхэу адыгабзэм рыгущыIэхэрэри бэп. Ау сянэ апэу ар къысIуилъхьагъ ыкIи апэрэ гущыIэр ащ къырысIуагъ. АдыгабзэкIэ кушъэ орэдыр сянэжъхэм къысфаIуагъ, сятэжъхэм пшысэхэр къысфаIотагъэх. А бзэр сэ гукIэ сыубытыгъэ, сщыщ хъугъэ. Арышъ, ащ сырэгушхо ыкIи сырэгущыIэ.
Синыдэлъфыбзэ ымэкъэ шъабэ апэу зыщызэхэсшIагъэр сихэгъэгу цIыкIу, сыкъызэрыхъухьэгъэ унагъор ары. Сянэ ипшысэхэу, дэхагъэр, шIyp зыщыбагъоу, ахэр ем зыщытекIохэрэр непи стхьакIумэ итых. Ным илъагъо пхъур рыкIоу хабзэ. Сянэжъ илъагъо сянэ пхырещы, лъегъэкIуатэ. Ар хэсымыгъэкIокIэжьыным сэри сыпылъ. АщкIэ къыздэIэпыIэрэр сиадыгабз. БэшIагъэу дунаим ехыжьыгъэхэри, джырэ зэманым псэухэрэри, къэкIощт лIэужхэри бзэм зэрепхых. Ары «бзэр зыкIодыкIэ, лъэпкъыри мэкIоды» зыкIаIорэр. Непэрэ мафэм ар хэти къыгурыIон фае, ыгукIи ышъхьэкIи зэхишIэн фае. Тыдэ къикIыни адыгэ лъэпкъыр адыгабзэ Iумылъыгъэмэ!?
Дунай дах непэ тызхэтыр: шъхьафитэу тиадыгабзэ тигупшысэ къыритIотыкIын тэлъэкIы, тигущыIи пстэуми анэсы… Ащ нахь мышIэми, адыгэхэу, ау абзэкIэ мыгущыIэхэу, ар зэрагъэшIэнэу фэмыехэри къытхэтых. Ахэр урысыбзэкIи тыди щэгущыIэх — ащкIэ нахь гъэсагъэхэу зыкъагъэлъагъоу къашIошIы. Бзабэ пшIэным мыхъун хэлъэп, ар Iушыгъэм инэшан. Ау убзэ умышIэжьыныр емыкIушху — шъхьэлъытэжь зэрэпхэмылъым ар инэшан. Сянэжъ игущыIэхэр сыгу къэкIыжьых: «Ны зимыIэр, сипшъашъ, ибэшъ, насыпынчъ. Зыбзэ зымышIэжьырэр фэмыфышъ — нэпэнчъ». Хэгъэгу зэфэшъхьафхэм арыс адыгэхэу илъэсишъэм ехъурэ абзэкIэ тхэнхэу е еджэнхэу амал зимыIагъэхэм адыгабзэр амыгъэкIодыгъэу рэгущыIэх, ятэ пIашъэхэр къызэрыкIыгъэгъэ къуаджэхэм ацIэхэр ашIэжьых, адыгабзэкIэ къаIожьых. Аущтэу зыбзэ зышIолъапIэу, ар зыухъумэгъэ цIыфхэм сэ лъытэныгъэшхо афэсэшIы. Адыгабзэр зыIумылъхэм ашIэрэп гъэхъагъэу бзэмкIэ тиреспубликэ иIэхэр. Ар къэралыгъуабзэ зэрэхъугъэм ишIуагъэкIэ тыбзэкIэ телевидением къэтынхэр зэхещэх, гъэзетхэри, журналхэри къыдэкIых. ТишIэныгъэлэжьхэм аугъоижьыгъэу, тилъэпкъ къырыкIуагъэу атхыгъэхэм, тхылъ гъэшIэгъоныбэу титхакIохэм къыдагъэкIыгъэхэм тыбзэ зыIумылъыр еджэн ылъэкIыщтэп.
Тыгъэ нэгушIоу, пчэдыжьыпэм шIэтэу ошъогум къеплъыхырэр сиадыгабзэкIэ сэ къысэубзэу къысшIошIы. Мазэр рэхьатэу пщагъомэ ахэкIошъызэ шъхьаныгъупчъэм къиплъэу зыслъэгъукIэ, сигъэчъыенэу сыбзэкIэ къысэIушъашъэу къысщэхъу. Осыр ашыгоу, къушъхьэхэр чыжьэкIэ къэшIэтхэмэ, ахэр сшIодахэхэу адыгабзэкIэ сыгукIэ садэгущыIэ. НэмыкIэу къэпIон хъумэ, сэркIэ, сыбзэ — сидунай. ЩэрэI ар егъашIэм! Адыгабзэр щыIэмэ, тэри тыщыI.
БЖЬЭЦ Асыет.
Кощхьэблэ гурыт еджапIэу N 2-м адыгабзэмрэ литературэмрэкIэ икIэлэегъадж.
АДЫГЭ МАКЪ