".....Şarkıcı sahneye çıkıp şarkı söylemeye başladığında, herkes bir daire şeklinde oturur ve yanan bir ateşin ışığında her şarkıyı kelimesi kelimesine dikkatle ve saygıyla dinler.
Şiirsel bir şarkı ruhtur ya da tarih Çerksler için. Çok eski zamanlardan beri, şarkı onların ev hayatını, zihinlerini ve hayal güçlerini yönetmiş, onların doğumunu selamlamış, yaşamları boyunca, mezara kadar onlara eşlik etmiş, tüm ulusal kongre ve toplantılarda olağanüstü bir rol oynamıştır. Ve yaşamlarını sözlü olarak gelecek nesillere aktarma aracı.
Çerkesler için özellikle eski ve kendi dağlarıyla ilgili şarkılar bir türbe gibiydi. Bir kahramanın ölüm haberi dağlara yayılır yayılmaz hemen onun onuruna bir şarkı bestelenirdi. Yazının yokluğunda, kahramanın yaptıklarını insanlara aktarmanın veya iyi bilinen bir olayı hafızaya kaydetmenin tek yolu bir şarkıydı.
Şarkı, dağlılar için en iyi heyecan oldu. Baskınlar sırasında şarkıcı önde ilerlerdi ve diğerlerinin de tekrarladığı bir şiir söyledi. Ardından savaşçılar şapkalarını çıkarıp kılıçlarını sallayarak atlarının yelelerine sarılır ve onu çılgın bir cesaretle koştururlardı.
Çerkesler mücadeleye ilham vermek için ülkenin dört bir yanına şarkıcılar gönderdiler; şarkıcı hem merhum hem de yeni doğan bebek için bir şarkı söyledi....."
Alexandrovna.
(1901) Kafkasya
адыгиру
Facebook 
Twitter 
Pinterest 
Linkedin 
Tumblr 
vk 
Odnoklassniki 
Reddit 
Whatsapp
Google Bookmarks
