İnsanların Gözlerinde Hayatı Görüyorum

Sergi ve iletişim merkezi "Simpex" (Essentuki), yaklaşık yüz yaratıcı eser sunan fotoğrafçı Alexander Podva'nın "Neredeyim" çalışmalarının kişisel sergisine ev sahipliği yapıyor.
Kişisel sergi, fotoğrafçının yeteneğinin çok yönlülüğünü ortaya koyuyor; ağırlıklı olarak Alexander'ın özel bir ilişkisi olduğu portre türündeki çalışmaları sunuyor. Eserlerin yazarına göre, baba tarafından ailesinin tamamı sanatçı, fotoğrafçı ve müzisyen olup, fotoğrafa olan ilgisi, tıpkı tüm fotoğraf makineleri ve hatta özel kameraları, geçen yüzyılın ilk yarısında kullanılan siyah pelerin gibi ona dedesinden geçmiştir.

Kabardey-Balkar'ın başkentinde Alexander, “Kendi Tarzı” fotoğraf kulübünün sergi projelerine her yıl katılımıyla tanınıyor. Ayrıca Estonya'daki fotoğraf sanatçılarının Moskova'da sergilenen kolektif sergisine katıldı ve 2020'de Tüm Rusya fotoğraf yarışması “Berega”da diploma ve madalya ile ödüllendirildi.

Alexander, "Çocukluğumdan beri fotoğrafçılık yapıyorum" dedi. – Ana yön portre fotoğrafçılığıdır. Her şeyden önce hayatı insanların gözünden görüyorum; onların nasıl çalıştıklarını, nasıl düşündüklerini ve bir konuda nasıl mantık yürüttüklerini izlemek beni çok ilgilendiriyor. Kural olarak, her olay örgüsünün tarihi farklı şekilde gelişir. Mesela caz saksafoncusu Igor Butman'ın bir fotoğrafının ortaya çıkmasından önce, hiç tereddüt etmeden gittiğim Soçi'deki büyük bir caz festivaline dair bilgiler vardı.

Doğayı, çocukları ve sporcuları daha az fotoğraflıyorum ama onlar hala mevcut. Siyah beyaz fotoğraf benim önceliğim; bu bana izleyicilerin renkliden farklı tepki verdiği şeyleri bir portrede aktarmamı sağlıyor. Modern yaşam hızlı bir hareket temposuyla karakterizedir, her şey çok hızlı değişir. Ve ailemde oğlumun ve kızımın zaten kendi çocukları var ve bunları periyodik olarak aile geçmişi için yakalıyorum. Geçmişte veterinerdim ama yaratıcı bir dürtü hayatımın vektörünü değiştirdi ve onu kendime göre ayarladı.

Ziyaretçiler sergiye sıcak tepkiler veriyor; Alexander'ın eserlerinin belirli bir hareket, göz ifadesi, duygu ve hislerle yakalanmış, doğru duruma girmenin özel bir yolu ile ruha dokunduğunu söylüyorlar. Bütün bunlarda, fotoğrafçının uçsuz bucaksız dünyası ortaya çıkıyor ve belirli bir coğrafi konum olan "Neredeyim" ile evrensel bir konseptte birleşiyor.