ULUSAL BİLİNÇ VOREDLE BAŞLIYOR

  `caption id="attachment_7177" align="aligncenter" width="300"`  Adıge Cumhuriyeti Onursal Sanatçısı         Hut Rüstem`/caption` Sohbet ettiğimiz genç sanatçımız ulusal bilincin voredle başladığını söylüyor. Adıge Cumhuriyeti Onursal Sanatçısı Hut Rüstem gazetemizin dostu. Adıge Makh tarafından düzenlenen gecelere katılmayı onurlu bir vazife olarak görüyor. Adıgey ve Devlet Filarmonisi şarkıcısı Hut Rüstem; “Cumhuriyetimizde  Çerkesçe yayınlanan  bir gazete var. Adıge Makh  baş redaktörü düzenleyecekleri geceye beni davet ettiğinde, alıştığım üzere saate baktım, çok kısa sürede anlaştık.”   —  Geceden ne gibi bir kazanımın olduğunu düşünüyorsun, bize söyleyebilir misin? — Cumhuriyetimizin ünlü sanatçıları, Nehaye Tamara, Neçes Anjelika, Yevtıx Viçeslav, Kuşeko Sime, Dzıbe  Muhammed, Bışteko Azamat, Tlıbzıwu Aslan ve diğerleri geceye katıldılar. Bizi bir araya Çerkeslerin çağrısı getirdi diye düşünüyorum. Biz sanatçılar olaraksa vakit ayırarak bir araya gelmiş olmamızın dahi bizce büyük önemi var. Böylesi gecelerin rayon merkezlerinde de yapılmasının faydası geleceğini düşünüyorum. —Rüstem çalışmalarına baktıkça, Çerkeslerin, ‘Yakın yol uzak yoldurdan daha iyisi uzak yol yakın yoldur’ dedikleri aklıma geliyor. Hut Rüstem başını kaldırarak sakin bir bakışla bana baktı. Eski fotoğraflarının asılı olduğu tarafa da baktı. — Kiev’de beş yıl kadar yaşadığından sık bahsetmiyorsun. Ukrayna’da bulunmuş olmaktan pişman mısın? — Kent merkezinde açılmış bir restoran-toplantı merkezine ‘Dağlı’ adını takmışlardı. Girişinde Çerkeskalı adamlar bekliyorlardı. Restorana gelen konukları içeriye davet ediyorlardı. Bu iş yerini Mıyekuapeli bir bayan  açmıştı. — Ukrayna’da çalışmak ilgini mi çekiyordu? — Adıgey’in kültür işleri ile alakalı yöneticilerini, hiç yermiyorum, suçlu da görmüyorum. Ulusal işlerle alakalı çalışacaksan bazen uzaklara gitmekte daha iyi oluyor. Rusya’nın ünlü santçıları ile Yiosif Kabzon, Yevgenıy Petrosyanla da tanıştım, çektirdiğimiz hatıra fotoğraflarım da var, konserlerini de izledim. Yiosif Kabzon Adıge Cumhuriyeti Halk sanatçısı sıfatına da sahip, soydaşlarımızdan da haberdar, Adıgey ile alakalı havadisleri de ilgi ile anlatıyor. Ne ise de Kiev’e gitmiş olmakla da onur duyuyorum. — Anlaşıldığına göre Adıgey’de üstünden gelemediğin şeyleri Ukrayna’da gerçekleştirebiliyordun? — Gerçekten sanat ile ilgilenecek olursan, milli konularda da yaşama geçirilebilcek az şey yok. Daha önce de söylediğim gibi Adıgey’i yermiyorum, nasibimde varmış, Kiev’e de gittim. — Moskova, Petersburg ve başka uzak kentlerde de soydaşlarımız var, Çerkes sanatını yücelere çıkartıyorlar. — Evet, bu arada şunu da belirteyim, Bışteko Azamat, Neçes Anjelika, Tlıbzıwu Aslan ve diğerleri güney federal bölgesinde, Kuzey Kafkasya’da konserler vererek cumhuriyetimizin övgüsünü de yüceltiyorlar. — İşlerin iyi giderken neden Adıgey’e geri döndüğünü gazete okuyucularımız da merak ediyorlar. — Ben milletinin toprakları dışarısında yaşamayı zor bulanlardanım. Kiev’de Çerkesçe konuşabilecek kişi zor bulup, bu sıkıntıyla yaşıyordum. Doğru, gazetecilerle bir araya geliyordum, televizyonlarda da gösterildiğimiz çıkıyordu. Ama topraklarının çağrısı kulaklarında çınlarken geri dönmek daha iyi. — Yetiştiğin yerler sana daha kıymetli geliyor… — Baraj gölü altında kalmış olan Leninhable köyündenim. 10. sınıfa kadar Adıgekale 1 numaralı okulunda okudum, onuncu sınıftan sonra Mıyekuape’de bulunan sanat okulunda hayata atıldım. Öğretmenim Rusya ve Adıgey’in onursal sanatçısı Davute Sarıyetti, gazeteniz vasıtasıyla ona teşekkürlerimi iletmek istiyorum. — Milli sanatımıza nasıl bağlandığını, buna nelerin sebep olduğunu bize aktarmadın. — Ben Bahukoların yeğeniyim. Dayım Bahuko Hazret, ben henüz 4 yaşındayken bana 12 tuşlu pşıne hediye etti. İlk olarak  “elbruz” isimli şarkının melodilerinden bazılarını çalabilmişim. Sülalemiz sanatla ilgili bir sülale, Bastelerin gelini olan Hut Tığenguaşe, Nalmes ve İslamey’de dansçıydı. Aynı zamanda Abhazya ve Adıgey’in halk sanatçısı ünvanlarına da sahipti. — Sanat okulunun ardından Karaçay-Çerkes Devlet Üniversitesini bitirdin. — Bu konuda Adıgey Kompozitörler Birliği Başkanı, Mıyekaupe’deki evimizden komşum Kağazej Bayzet’in desteğinden dolayı ona müteşekkirim. Beni cesartlendirdi, komşu cumhuriyete öğrenci olarak gittim. Farklı milletlerle karşılaşa karşılaşa Çerkes tarihine daha fazla değer verir oldum. — Woşuten grubunda da uzun zaman şarkı söyledin. — Geriye dönüp baktığımda grubun sanatsal yönetmeni, kompozitör Haçeko Alıy’i iyilikle anıyorum. ‘Konuğum’, ‘Tsemez kenti’ gibi yazdığı şarkıları seve seve söylüyordum. Barındırdıkları Ulasal düşünce, hayatı da gözümüzün önüne capcanlı dikiyordu. — Filarmoninin konserlerine iştirak etmenin senin açından ne gibi anlamı var? — Hanehu Adam Müzikal Oda Tiyatrosunda çalışıyorum. Filarmoni senfoni orkestrası Ruskya udal şarkıcısıyım. — Son zamanlarda Adıge Cumhuriyeti Onursal Gazetecisi Kezene Yusuf’un şiirlerini besteleyerek şarkılar yazıyor- söylüyorsun. — Şiirdeki kelimelerin de çok önem vardır. Kezene Yusuf ve kızkardeşi Merkitske Rahmet’in sözleri üzerine bestelediğim ‘hayatın şarkısı’ yanı sıra başka şarkıları da repertuarıma aldım. Yunusla birlikte aile, gelenek göreneklerle alakalı şarkılar yazacağız. — Rüstem yakın döneme dair planlarından bize bahsedebilir misin? — Adıge Cumhuriyeti’nin kuruluşunun 25. yılı konserlerine katılacağım. Bu konuda Filarmoninin müdürü Tlışe Rüstem belli görevlerle bizleri vazifelendirdi, onları yerine getireceğim. — Adıgekale oldukça çok şarkıcı yetiştirdi. Bir araya geliyor musunuz? — Nehaye Tamara, Tletse Rimm, Wusteko Nuh, Tlıbzıwu Aslan ve diğerlerinin sanatına değer veriyorum. Bir araya da geliyoruz. Barço Ruslan, Şevcen Rüstem ve diğerleri ile dostluğumuz var. Onlarla birlikte konserlere katılmaktan memnuniyet duyuyorum. Adıgekale’de bir gece organize etmek istiyoruz. — Gönülden, milli şarkıları daha çok çok zaman söylemen temennisinde bulunuyoruz. Bu arada ‘Saide’ isimli şarkıyı insanların sevdiğini de belirtmek isterim. — Teşekkürler YEMT’ITL Nurbıy Çeviri; AÇUMIJ  Hilmi   Kaynak: ADIGE MAK