NEDEN DEPORT EDİLDİM – 16 –

Kafkasya Forumu’nun 2009 yılında 21 Mayıs’ı Taksim’de RF temsilciliği önünde anması, diaspora Çerkesleri arasındaki geleneksel ilişkileri ve dengeleri değiştirecek güçlü ve cesur bir çıkıştı. Ama diaspora Çerkeslerinin 21 Mayıs’larda “doğru adreste” birlik olmalarını sağlayamadılar.

Sanırım “birlik” gibi bir gündemleri de yoktu.

Kaf Fed’in tavrı netti: “Diasporanın en büyük örgütü olarak” Çerkes, hatta bütün Kuzey Kafkas halklarını temsil ettiğini iddia ediyor ve öncü rolünü korumak istiyordu. RF temsilciliklerini yanlış adres olarak gördüğü için, “Taksim” hiç gündemlerine girmedi. Kefken, Beşiktaş, Samsun, Kartal arasında gidip geldiler, Taksim’e gelmediler.

21 Mayıs anmaları için “doğru adres” aramaları, aslında onların da “Kefken”den tam olarak ikna olmadıklarının bir göstergesiydi. Ama Kefken’nin 21 Mayıs 1864 Çerkes ( Adığe ) Soykırımı ve Sürgünü ile ilgili bir mekan olmadığını, sürgün Çerkeslerinin ( Adığelerinin ) Kefken’e çıkmadıklarını ve Kefken’de Çerkes mezarının olmadığını bildikleri halde, Kefken’de karar kıldılar.

Çünkü, Taksim “RF’nun istemediği bir adresti”; ikincisi, Abhazya Cumhuriyeti’nin Rusya Federasyonu ile ilişkileri nedeniyle Abhaz ve Çerkes halklarının 21 Mayıs’larda RF temsilcilikleri önünde, hele hele “soykırım” sloganı altında, birliği mümkün değildi.

Abhaz halkının artık bir Abhazya Cumhuriyeti var ve Rusya Federasyonu ile stratejik ilişkiler kurdular. Rusya Federasyonu değil, Gürcistan devleti Abhazya Cumhuriyeti’nin varlığına bir tehdit. Bu nedenle Abhazların, 21 Mayıs’ı Rusya Federasyonu ile ilişkilerini zedeleyecek sloganlar altında örgütlemeleri, bizim onlardan böyle bir şeyi talep etmemiz doğru olmaz.

Ama bizim “birlik” adına 21 Mayıs’ı, anlam ve önemine uygun olmayan bir yerde ve yöntemle örgütlememiz de doğru değil.

Keşke Abhazya, 2011 yılında “Abhaz Sürgünü”nü anma gününü 31 Mayıs’tan 21 Mayıs’a almasaydı ve önce 21 Mayıs’larda “Çerkes Soykırımı ve Sürgünü”nü, sonra 31 Mayıs’ta da “Abhaz Sürgünü”nü birlikte anabilseydik.

Ama madem bu karar alındı, doğru olan, Çerkeslerin RF temsilcilikleri önünde, Abhazların da Kefken’de veya kendi karar verdikleri bir yerde ve günde anmaları 21 Mayısları…

Yani, Türkiye Çerkeslerinin 21 Mayıslarda Taksim’de birlik olamamasının nedeni, RF’nun Taksim anmalarından rahatsız olması ve Taksim’in Abhazlar için “doğru adres” olmamasıydı.

Ama Kafkasya Forumu'nun ve daha sonra Çer Fed’i örgütleyen bazı grupların “birlik anlayışları” da sorunluydu.

Kafkasya Forumu siyasi olarak kendine güveniyordu ve sanırım birlik arayışı yoktu. Kendi doğrularını örgütlüyordu. Bu nedenle programı kendisi yapıyor ve etkinlik, sloganlar, yapılacak açıklamalar konusunda kimseyle tartışmıyordu. Hatta bir 21 Mayıs’ta, “herşey istediğiniz gibi olsun, ama şu cümle sorunlu, şöyle formüle etsek…” diye bir öneri yapmak istediğimizde bize “tek bir harfini bile değiştirmeyiz” dediler.

Halbuki ulusal günler, en azından duyarlı kesimleri kucaklayacak bir karakterde örgütlenmeli ve “biz örgütlüyoruz, isteyen gelir katılır” demek, doğru bir yöntem değildir.

Mesela Nalchık’ta grupların veya kurumların kortejde kendi pankartlarını, örgüt-grup flamalarını ve 21 Mayıs ile alakalı olmayan pankartları, bayrakları taşınmalarına izin vermiyorlar. İki sene önce Kaf Fed imzalı flamalara müdahale ettiler.

Bu konuyu arkadaşlarla konuştum. Kaf Fed’e karşı oldukları için değil, 21 Mayıs anmasının örgütlerin-grupların reklam yapma yarışına dönmesini istemedikleri, bunun 21 Mayısların ulusal karakterine zarar vereceğini düşündükleri için izin vermediklerini söylediler. Bence haklılar…

Kafkasya Forumu’nun ve 21 Mayıs’ı Taksim’de anmak isteyen bazı grupların özellikle Rusya Federasyonu’na “düşmanlığı ve nefreti” büyüten söylemleri, “defol”lu sloganları veya “görsel Show”ları da sorunluydu. Mesela “Katil Rusya Kafkasya’dan defol” veya “Katil Rusya Çerkesya’dan Defol” sloganı.

Elbette isteyen bu slogan etrafında örgütlenebilir. Ama eğer bir ulusal günü bu slogan ekseninde örgütlemek isterseniz, bu sloganın kendilerini veya politik duruşlarını temsil etmediğini düşünenler etkinliğe katılmazlar. Çünkü kimse yanlış bulduğu bir tavra destek veriyor duruma düşmek istemez. Etkinliğe katılsa bile farkını göstermek için kendi pankartını açar.

Birlik isteyen, böyle hassasiyetleri dikkate almalıdır. “Ben örgütlüyorum, gel katıl” demek birlik istemek demek değildir, yeterli değildir.

Bizim 2011’den sonra 21 Mayıs’larda kendi etkinliğimizi örgütlememizin nedeni de bunlardı. Rusya’nın Çerkesya’dan ve Kafkasya’dan defolmasını istemenin 21 Mayıs anmalarının bir talebi olamayacağını ve Rus-Rusya düşmanlığını veya nefretini büyütmenin doğru olmadığını düşünüyorduk.

21 Mayıs’lar bizi siyasi olarak temsil eden herşeyi dile getirme değil, Çerkes Soykırımını ve Sürgününü anma, kınama, adalet isteme ve Çerkes halkının yeniden vatanına dönüşünü talep etme günü olarak örgütlenmeliydi.

Ve kendilerine karşı soykırım suçunun işlenmediğini; 21 Mayıs’ın kendilerini temsil eden bir gün olmadığını söyleyen halkları simgeleyen bayraklar veya pankartlar taşınmamalıydı.

Zaman zaman şu veya bu konuda Çerkes halkı adına konuşan insanları ve grupları eleştirenlerin, "en büyük" de olsalar, başka halklar adına konuşmaları, böyle bir konuda karar almaları doğru değildi. Bu halklardan bir kaç kişinin bu kurumda çalışıyor olması onlara bu hakkı vermezdi.

Elbette bu, onlara karşı olmak demek değildi. Ve elbette biz de herkesin 21 Mayıs’larda bize destek vermelerini isteriz, ama biz dünyaya “soykırıma uğradık” derken, bir kurum çıkıp da “yok biz soykırıma uğramadık” derse, komik duruma düşerdik. Böyle bir rizikoya girilmemeliydi.

Bunu anlatamadık. Ve 21 Mayıs'ta birlik olamadık...