NEDEN DEPORT EDİLDİM – 18 –

Planımız, biraz yorucu olacaksa da, o sene üç Cumhuriyet’e; sonraki senelerde ise her sene bir Cumhuriyet’e ve şartlar oluştuğunda Soçi’ye gitmekti.

Etkinliği her sene büyütmek ve gelecekte Almanya’dan, Ürdün’den, Suriye’den İsrail’den… de katılım sağlamak istiyorduk.

Ama özellikle gençleri katmalıydık bu etkinliğe. Gençler vatana gitmeli, o havayı solumalıydılar. Bunun için güçlü bir bütçemiz olmalıydı.

Bir de, vatanda bizi kimsenin karşılamasını veya bizim için bir program yapmasını istemiyorduk. Çünkü bu, oraya yük olmak anlamına gelecek ve bir süre sonra birileri bu “yük”ten rahatsız olacaklardı.

Etkinliği biz mi düşünmüştük, yoksa birilerinden duymuş da elimizi çabuk mu tutmuştuk? Saçmalıktı bu eleştiriler veya iddialar. Çünkü doğru bir etkinliği kimin örgütlediğinin hiçbir önemi yok bizim için. Eğer birileri böyle bir etkinlik örgütlemek isteseydiler ve biz bunu duysaydık, öne çıkmaya, örgütlemeye çalışmaz, hiç tereddüt etmeden destek verirdik. Kafkasya Forumu’nun 21 Mayıs Taksim etkinliğine veya ÇHİ’nin Ankara’daki “Dil Mitingi”ne destek verip katıldığımız gibi…

Doğrusu, “21 Mayıs’ta Çerkesya’dayız” etkinliğini kimseden duymadık. Hatta etkinliği ilk olarak 2014 yılında örgütlemek istedik. Avrupa Çerkes Dernekleri Federasyonu Başkanı Ömer Tamzok ile konuştuk, ama olmadı.

Başka eleştiriler de geldi.

Mesela birileri, bu etkinliğin bir “turistik gezi” olduğunu iddia ettiler. İdeolojik gıdalarını Kafkasya Forumu’ndan almış, bazıları bugün “Değişim”ci olan bu arkadaşlar ideolojik mücadelede sorunlu-tartışmalı konularda açık olmadıkları, neye karşı olduklarını veya ne istediklerini açık açık dile getirmedikleri için, “21 Mayıs’ta Çerkesya’dayız” etkinliğinde de neyi eleştirdiklerini ve neye karşı olduklarını tam olarak anlatmadılar. Ama etkinlik için “turistik gezi” başlığını attılar.

Neye karşı olduklarını daha rahat, ne istediklerini ise “yarım ağız” anlatan bu arkadaşlar, bence asıl olarak “vatana dönüş” düşüncesini ütopik buluyor, buna hizmet edecek adımlardan rahatsız oluyorlardı. Ama bunu böyle dile getirmediler. Etkinliğin formatına yönelik bir şeyleri eleştirdiler.

Halbuki 21 Mayıs’ta vatana gitmek, biz oraya nasıl gidersek gidelim, başka hiçbir şey söylemeye ve yapmaya gerek kalmadan politik bir eylemdir. Öyle ya, bayram değil, tatil değil; 21 Mayıs’tan başka bir gün mü kalmamıştı “turistik gezi” yapmak için? Ki, bu arkadaşların anlamadıklarını Rusya anlamış ve otobüs Lars sınır kapısından geçerken, sorguya çektikleri herkese, “niye 15 veya 25 Mayıs’ya değil de, 21 Mayıs’ta geliyorsunuz?” diye sormuşlardı. Çünkü “21 Mayıs” turistik gezi yapılacak bir gün değildi.

Sınırdan geçerken, “niye geldiniz?” sorusuna verilen “biz Çerkesiz, vatanımıza geldik” cevabının hem cevabı verene hem de bu cevabı alana hissettikleri, bu cevabın hem bizim hem de onların iç dünyalarında neden olduğu fırtına ve değişim görülmeye değerdi.

Tahmin ettiğimiz gibi, vatanda çok büyük bir sempati ile ve coşkuyla karşılandı etkinliğimiz. “Diasporanın şimdiye kadar örgütlediği en doğru, en anlamlı etkinlik. Kimin aklına geldiyse, onun aklına sağlık” dediler.

2017 yılında alana, yürüyüş koluna girdiğimizde, “diasporadan soydaşlarımız da aramızda” diye anons edildik ve yürüyüş kolu “Adığe wey wey” sloganları attı. Yağmurda yürüyen annelerimize gençler gelip, “siz o kadar yol geldiniz, ıslanmayın” diyerek yağmurluklarını verdiler…

Herkes duymuştu etkinliğimizi. Ayrılırken ekmek peynir gibi bir şeyler almak istediğimiz bir markette çalışan kadın, “bugün mü dönüyorsunuz?” diye sormuştu. Bizden alışveriş karşılığında para almak istemedi.

Daha yapılacak çok şey vardı, ama tahmin ettiğimiz gibi “21 Mayıs’ta Çerkesya’dayız” etkinliği gerçekten de “12’den vurmuş”tu. Soykırımdan geçirilip sürgün edildiğimiz bir tarih olan 21 Mayıs’ta, diaspora ve vatan Çerkesleri bir olmuş, bunun coşkusunu yaşamış, birbirine dokunmuş, yeniden birlik olma özlemi büyümüş, geleceğe birlikte, yan yana, kolkola yürümüştü.

21 Mayıs 1864’te vatanımızdan sürülmüş, birbirimizden ayrılmıştık, ama şimdi yine bir 21 Mayıs’ta vatanda, soydaşlarımızla birlikteydik. Rusya ve herkes bunun bir vatana dönüş talebi ve iradesi olduğunu görmüştü.